Ανώτερες δυνάμεις, κοινωνίες μέσα στις κοινωνίες, άγνωστοι αλλά πανίσχυροι άνθρωποι-"Θεοί" που κινούν τα νήματα έχουν απασχολήσει κατά καιρούς την θεματολογία του κινηματογράφου. Από προφανείς επιλογές μέχρι μερικές παραλλαγές του θέματος, όλα έχουν θέση στην καινούρια λίστα μετά το άλμα.
The Matrix (1998): Το προφανέστατο όλων. Οι μηχανές έχουν τον έλεγχο και δημιουργούν την απόλυτη ουτοπία-φυλακή από την οποία ούτε καν θες να αποδράσεις γιατί πολύ απλά ούτε που γνωρίζεις τι πραγματικά βιώνεις. Όλα εικονικά και απόλυτα ελεγχόμενα. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 8/10
Dark City (1998): Σε πολλά σημεία όμοιο με το Matrix, μόνο που αφορά εξωγήινα παράσιτα που θέλουν να καταλάβουν την ανθρωπότητα, επειδή κινδυνεύουν με εξάλειψη. Και πάλι η δημιουργία εικονικού περιβάλλοντος ελέγχει τα πάντα, μόνο που κάθε πρόγραμμα έχει κι ένα glitch, σε αυτήν την περίπτωση: τον Rufus Sewell. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 9/10
The Truman Show (1998): Πριν ο Peter Weir το ρίξει στο περπάτημα, παρουσίασε τον συγκλονιστικό Jim Carey στο Truman Show. Μηχανές και εξωγήινα παράσιτα δεν πιάνουν μία μπροστά στον άνθρωπο που σε αντίθεση με αυτά, δεν επιδιώκει την επιβίωση, αλλά απλά την ψυχαγωγία. Ο μεγάλος αδερφός δεν υπήρξε ποτέ τόσο απειλητικός. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 10/10
Minority Report (2002): Τον έλεγχο της κοινωνίας αναλαμβάνει η αστυνομία που θέτει την επιτήρηση σε νέα βάση. Από reactive γίνεται proactive, και συλλαμβάνει τους δράστες πριν ακόμα διαπράξουν το έγκλημα. Φαντάσου το αυτό στην Ελλάδα. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 6/10 (προφανέστατες ατέλειες)
Metropolis (1927): Ο ορισμός του κλασικού και του αξεπέραστου. Λίγα έργα υπήρξαν πιο καθοριστικά από αυτό. Η πόλη διχάζεται, οι κάστες διαχωρίζονται και οι city planners ελέγχουν απολυταρχικά την εργατική τάξη σε καθαρά διάταξη κοινωνίας κυψέλης. Καταλύτης για την ανατροπή του καθεστώτος (τι άλλο) η αγάπη. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 8/10
Das Experiment (2001): Μια πειραματική φυλακή γίνεται η μικρογραφία της κοινωνίας στο απόλυτο κοινωνιολογικό πείραμα. Και πάλι η ανθρώπινη φύση ξεπερνά οποιαδήποτε μεταφυσική ή υπερφυσική απειλή με εντυπωσιακά μικρή προσπάθεια. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 7/10
Die Welle (2008): Καθαρά γερμανικής σύλληψης, ξεκινά ως αθώο πείραμα επαναδημιουργίας του ναζιστικού καθεστώτος και καταλήγει εκτός ελέγχου αρκετά γρήγορα. Παρόλα αυτά, συγκαταλέγεται στη λίστα λόγω... ιδέας. Απλά καλύτερη εκτέλεση χρειαζόταν. Συγχωρείται λόγω... απειρίας. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 3/10
El Angel Exterminador (1962): Η απόλυτη κατάρρευση της Μπουρζουαζίας. Ποτέ δε γίνεται σαφής ο λόγος που όλοι οι αστοί εγκλωβίζονται κυριολεκτικά στο σπίτι, αλλά και δεν χρειάζεται κιόλας καθώς αλλού είναι η ουσία αυτού του σουρεαλιστικού αριστουργήματος του Luis Bunuel. Όποια ανώτερη δύναμη κι αν ευθύνεται τελικά, έχει σίγουρα εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 10/10 (με τόνο)
The Prisoner (1967-1968): Iconic βρετανική σειρά, έμεινε στην ιστορία για την πρωτοπορία της και την ανατριχιαστική της οπτική πάνω στον έλεγχο της κοινωνίας. Ο άγνωστος πίσω από το γραφείο παραμένει η αόρατη απειλή για τον Νο. 6 που αγωνίζεται νυχθημερόν για να μη χάσει την μοναδικότητά του. Εξαιρετικά δηκτικό και προφητικό. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 9/10
Tron (1982): Ουσιαστικά προπομπός του Matrix (τουλάχιστον ιδεολογικά), αν και αφελώς, θέτει τις βάσεις ενός απολυταρχικού καθεστώτος όπου και πάλι οι μηχανές προσπαθούν να αποκτήσουν τον έλεγχο. Η ιδέα του τέρατος του Frankestein εκμοντερνίζεται για την νέα εποχή μήπως; ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 6/10 (τα glitches που λέγαμε...)
Και για το τέλος
The Adjustment Bureau (2011): Ξεκινά να προβάλλεται από σήμερα στους σινεμάδες της γειτονιάς σου. Η επίσημη ιστοσελίδα μιλάει για εραστές που μυστηριώδεις δυνάμεις κρατούν μακριά. Πώς; Γιατί; Ποιοι; Θα το μάθεις μόνο αν δεις την ταινία. Ελπίζω σύντομα να ανέβει και review.